1.Piotr Stamatin: Masz takie zielone oczy... Nie odchodź, miła zjawo! Zostań chwilę z biednym Piotrem. Tak wiele zrobiłem, żeby ludzie mogli trzymać przy sobie swoje marzenia, a sobie niczego nie zostawiłem. Duchy odchodzą precz, zanim jeszcze zdążą się zmaterializować. Kim jesteś? Aniołem? Czy śmiercią? click to expand contents

1.Piotr Stamatin: Masz takie zielone oczy... Nie odchodź, miła zjawo! Zostań chwilę z biednym Piotrem. Tak wiele zrobiłem, żeby ludzie mogli trzymać przy sobie swoje marzenia, a sobie niczego nie zostawiłem. Duchy odchodzą precz, zanim jeszcze zdążą się zmaterializować. Kim jesteś? Aniołem? Czy śmiercią?

2.Poświęcona: Jestem aniołem. click to expand contents

2.Poświęcona: Jestem aniołem.

3.Piotr Stamatin: Tak! I jak przystoi aniołowi, pachniesz upajającymi ziołami: pikantną twirą, cierpkim savjurem... Jak się nazywasz? click to expand contents

2.Poświęcona: Śmiercią... click to expand contents

2.Poświęcona: Śmiercią...

3.Piotr Stamatin: Nie wiedziałem, że śmierć może być zielonooka. Zresztą wszystko zależy od stanu... Masz jakieś imię? click to expand contents

1.Piotr Stamatin: Wypij ze mną, dziecko... Jesteś zielona niczym woda w głębinie. Musisz być wróżką z tej mętnej butelki... Słucham cię... Pij. click to expand contents

1.Piotr Stamatin: Wypij ze mną, dziecko... Jesteś zielona niczym woda w głębinie. Musisz być wróżką z tej mętnej butelki... Słucham cię... Pij.

2.Poświęcona: Piotrze, Piotrze, wiem, że rzuciłeś wyzwanie prawu ziemskiego ciążenia i zwyciężyłeś je. Zgodzisz się zbliżyć do mnie? Zanurzysz się w głębię? Odpowiesz uczciwie i bezstronnie? click to expand contents

2.Poświęcona: Piotrze, Piotrze, wiem, że rzuciłeś wyzwanie prawu ziemskiego ciążenia i zwyciężyłeś je. Zgodzisz się zbliżyć do mnie? Zanurzysz się w głębię? Odpowiesz uczciwie i bezstronnie?

3.Piotr Stamatin: … Co? click to expand contents

3.Piotr Stamatin: … Co?

4.Poświęcona: Wtedy z tobą wypiję. Więc... Odpowiesz? click to expand contents

4.Poświęcona: Wtedy z tobą wypiję. Więc... Odpowiesz?

5.Piotr Stamatin: … Tak, odpowiem. click to expand contents

5.Piotr Stamatin: … Tak, odpowiem.

6.Poświęcona: Wierzysz, że twoje bluźniercze czyny sprowadziły na nas ten pomór? click to expand contents

6.Poświęcona: Wierzysz, że twoje bluźniercze czyny sprowadziły na nas ten pomór?

7.Piotr Stamatin: … Tak. click to expand contents

7.Piotr Stamatin: … Tak.

8.Poświęcona: Jesteś gotowy zmienić swoje przekonania, pokajasz się i uznasz, że kara była sprawiedliwa? click to expand contents

8.Poświęcona: Jesteś gotowy zmienić swoje przekonania, pokajasz się i uznasz, że kara była sprawiedliwa?

9.Piotr Stamatin: … Nie! Nie mogę. click to expand contents

9.Piotr Stamatin: … Nie! Nie mogę.

10.Poświęcona: A jesteś gotów naprawić następstwa swojej pychy? click to expand contents

10.Poświęcona: A jesteś gotów naprawić następstwa swojej pychy?

11.Piotr Stamatin: Nic nie rozumiem! Coś z moją głową jest... nie bardzo! Gdzie ja jestem? Wydawało mi się, że stoję na szczycie bardzo cienkich schodów... Na ogromnej wysokości. A siła ciążenia była tak wielka, że kolana ugięły się pode mną. Ze strachu położyłem się plackiem i nie mogłem zejść... I słyszałem, jak w dole ludzie śmiali się ze mnie. Ale przeżyłem... click to expand contents

11.Piotr Stamatin: Nic nie rozumiem! Coś z moją głową jest... nie bardzo! Gdzie ja jestem? Wydawało mi się, że stoję na szczycie bardzo cienkich schodów... Na ogromnej wysokości. A siła ciążenia była tak wielka, że kolana ugięły się pode mną. Ze strachu położyłem się plackiem i nie mogłem zejść... I słyszałem, jak w dole ludzie śmiali się ze mnie. Ale przeżyłem...

12.Poświęcona, 2 odpowiedzi click to expand contents

12.Poświęcona: Piotrze, jesteś niemal martwy! Wiesz, co ta twoja wizja znaczyła?

12.Poświęcona: Kajaj się.

13.Piotr Stamatin: Nie wiem... Jestem jak Andrzej... Spróbuj z moim bratem... Bracie, gdzie jesteś? Nikomu nie wierzę, tylko tobie... Dookoła tylko zjawy, półprzezroczysta zieleń... mary, chimery, rozdwojona Narzucona... On jest jedynym prawdziwym, jest moim oparciem i wsparciem... click to expand contents

13.Piotr Stamatin: Nie wiem... Jestem jak Andrzej... Spróbuj z moim bratem... Bracie, gdzie jesteś? Nikomu nie wierzę, tylko tobie... Dookoła tylko zjawy, półprzezroczysta zieleń... mary, chimery, rozdwojona Narzucona... On jest jedynym prawdziwym, jest moim oparciem i wsparciem...

14.Poświęcona: Przyniosę ci słowo Andrzeja. click to expand contents

14.Poświęcona: Dlaczego rozdwojona? click to expand contents

14.Poświęcona: Dlaczego rozdwojona?

15.Piotr Stamatin: Spójrz, są was dwie... Ach, chimery, chimery, potwory... Jedna wisi na haku wbitym w sufit zamiast lampy, jej zielone wargi uśmiechają się, szepcą coś... Druga śmieje się ze mnie, zwinęła się w przeciwległym kącie... rozpływa się w wodnej rzęsie... click to expand contents

15.Piotr Stamatin: Spójrz, są was dwie... Ach, chimery, chimery, potwory... Jedna wisi na haku wbitym w sufit zamiast lampy, jej zielone wargi uśmiechają się, szepcą coś... Druga śmieje się ze mnie, zwinęła się w przeciwległym kącie... rozpływa się w wodnej rzęsie...

16.Poświęcona: Poczekaj! Przywrócę cię do życia... click to expand contents

10.Poświęcona: Muszę zabrać twoją twirynę. Jeszcze trochę i będziesz trupem. click to expand contents

10.Poświęcona: Muszę zabrać twoją twirynę. Jeszcze trochę i będziesz trupem.

11.Piotr Stamatin: Nie wiem... Jestem jak Andrzej... Spróbuj z moim bratem... Bracie, gdzie jesteś? Nikomu nie wierzę, tylko tobie... Dookoła tylko zjawy, półprzezroczysta zieleń... mary, chimery, rozdwojona Narzucona... On jest jedynym prawdziwym, jest moim oparciem i wsparciem... click to expand contents

11.Piotr Stamatin: Nie wiem... Jestem jak Andrzej... Spróbuj z moim bratem... Bracie, gdzie jesteś? Nikomu nie wierzę, tylko tobie... Dookoła tylko zjawy, półprzezroczysta zieleń... mary, chimery, rozdwojona Narzucona... On jest jedynym prawdziwym, jest moim oparciem i wsparciem...

12.Poświęcona: Przyniosę ci słowo Andrzeja. click to expand contents

12.Poświęcona: Dlaczego rozdwojona? click to expand contents

12.Poświęcona: Dlaczego rozdwojona?

13.Piotr Stamatin: Spójrz, są was dwie... Ach, chimery, chimery, potwory... Jedna wisi na haku wbitym w sufit zamiast lampy, jej zielone wargi uśmiechają się, szepcą coś... Druga śmieje się ze mnie, zwinęła się w przeciwległym kącie... rozpływa się w wodnej rzęsie... click to expand contents

13.Piotr Stamatin: Spójrz, są was dwie... Ach, chimery, chimery, potwory... Jedna wisi na haku wbitym w sufit zamiast lampy, jej zielone wargi uśmiechają się, szepcą coś... Druga śmieje się ze mnie, zwinęła się w przeciwległym kącie... rozpływa się w wodnej rzęsie...

14.Poświęcona: Poczekaj! Przywrócę cię do życia... click to expand contents

8.Poświęcona: Wiesz, dlaczego to się stało? click to expand contents

8.Poświęcona: Wiesz, dlaczego to się stało?

9.Piotr Stamatin: Czekaj! … Dlaczego pytasz mnie? Widzę, jak bierzesz mnie za rękę, prowadzisz mnie... światło z jaskrawej lampy... Poczekaj! Szukałem zapomnienia w objęciach zielonej wróżki... Pragnąłem, abyś pozwoliła mi zapomnieć... A ty mi przypominasz? Kłamiesz! Kim jesteś? click to expand contents

9.Piotr Stamatin: Czekaj! … Dlaczego pytasz mnie? Widzę, jak bierzesz mnie za rękę, prowadzisz mnie... światło z jaskrawej lampy... Poczekaj! Szukałem zapomnienia w objęciach zielonej wróżki... Pragnąłem, abyś pozwoliła mi zapomnieć... A ty mi przypominasz? Kłamiesz! Kim jesteś?

10.Poświęcona, 2 odpowiedzi click to expand contents

10.Poświęcona: Co się z tobą dzieje? Nie widziałeś mnie wcześniej?

10.Poświęcona: Jestem Klara. Zwiastunka. Przyszłam po ciebie!

11.Piotr Stamatin: Nic nie rozumiem! Coś z moją głową jest... nie bardzo! Gdzie ja jestem? Wydawało mi się, że stoję na szczycie bardzo cienkich schodów... Na ogromnej wysokości. A siła ciążenia była tak wielka, że kolana ugięły się pode mną. Ze strachu położyłem się plackiem i nie mogłem zejść... I słyszałem, jak w dole ludzie śmiali się ze mnie. Ale przeżyłem... click to expand contents

11.Piotr Stamatin: Nic nie rozumiem! Coś z moją głową jest... nie bardzo! Gdzie ja jestem? Wydawało mi się, że stoję na szczycie bardzo cienkich schodów... Na ogromnej wysokości. A siła ciążenia była tak wielka, że kolana ugięły się pode mną. Ze strachu położyłem się plackiem i nie mogłem zejść... I słyszałem, jak w dole ludzie śmiali się ze mnie. Ale przeżyłem...

12.Poświęcona, 2 odpowiedzi click to expand contents

12.Poświęcona: Piotrze, jesteś niemal martwy! Wiesz, co ta twoja wizja znaczyła?

12.Poświęcona: Kajaj się.

13.Piotr Stamatin: Nie wiem... Jestem jak Andrzej... Spróbuj z moim bratem... Bracie, gdzie jesteś? Nikomu nie wierzę, tylko tobie... Dookoła tylko zjawy, półprzezroczysta zieleń... mary, chimery, rozdwojona Narzucona... On jest jedynym prawdziwym, jest moim oparciem i wsparciem... click to expand contents

13.Piotr Stamatin: Nie wiem... Jestem jak Andrzej... Spróbuj z moim bratem... Bracie, gdzie jesteś? Nikomu nie wierzę, tylko tobie... Dookoła tylko zjawy, półprzezroczysta zieleń... mary, chimery, rozdwojona Narzucona... On jest jedynym prawdziwym, jest moim oparciem i wsparciem...

14.Poświęcona: Przyniosę ci słowo Andrzeja. click to expand contents

14.Poświęcona: Dlaczego rozdwojona? click to expand contents

14.Poświęcona: Dlaczego rozdwojona?

15.Piotr Stamatin: Spójrz, są was dwie... Ach, chimery, chimery, potwory... Jedna wisi na haku wbitym w sufit zamiast lampy, jej zielone wargi uśmiechają się, szepcą coś... Druga śmieje się ze mnie, zwinęła się w przeciwległym kącie... rozpływa się w wodnej rzęsie... click to expand contents

15.Piotr Stamatin: Spójrz, są was dwie... Ach, chimery, chimery, potwory... Jedna wisi na haku wbitym w sufit zamiast lampy, jej zielone wargi uśmiechają się, szepcą coś... Druga śmieje się ze mnie, zwinęła się w przeciwległym kącie... rozpływa się w wodnej rzęsie...

16.Poświęcona: Poczekaj! Przywrócę cię do życia... click to expand contents

6.Poświęcona: Jak ci się to udało, Piotrze? click to expand contents

6.Poświęcona: Jak ci się to udało, Piotrze?

7.Piotr Stamatin: Czekaj! … Dlaczego pytasz mnie? Widzę, jak bierzesz mnie za rękę, prowadzisz mnie... światło z jaskrawej lampy... Poczekaj! Szukałem zapomnienia w objęciach zielonej wróżki... Pragnąłem, abyś pozwoliła mi zapomnieć... A ty mi przypominasz? Kłamiesz! Kim jesteś? click to expand contents

7.Piotr Stamatin: Czekaj! … Dlaczego pytasz mnie? Widzę, jak bierzesz mnie za rękę, prowadzisz mnie... światło z jaskrawej lampy... Poczekaj! Szukałem zapomnienia w objęciach zielonej wróżki... Pragnąłem, abyś pozwoliła mi zapomnieć... A ty mi przypominasz? Kłamiesz! Kim jesteś?

8.Poświęcona, 2 odpowiedzi click to expand contents

8.Poświęcona: Co się z tobą dzieje? Nie widziałeś mnie wcześniej?

8.Poświęcona: Jestem Klara. Zwiastunka. Przyszłam po ciebie!

9.Piotr Stamatin: Nic nie rozumiem! Coś z moją głową jest... nie bardzo! Gdzie ja jestem? Wydawało mi się, że stoję na szczycie bardzo cienkich schodów... Na ogromnej wysokości. A siła ciążenia była tak wielka, że kolana ugięły się pode mną. Ze strachu położyłem się plackiem i nie mogłem zejść... I słyszałem, jak w dole ludzie śmiali się ze mnie. Ale przeżyłem... click to expand contents

9.Piotr Stamatin: Nic nie rozumiem! Coś z moją głową jest... nie bardzo! Gdzie ja jestem? Wydawało mi się, że stoję na szczycie bardzo cienkich schodów... Na ogromnej wysokości. A siła ciążenia była tak wielka, że kolana ugięły się pode mną. Ze strachu położyłem się plackiem i nie mogłem zejść... I słyszałem, jak w dole ludzie śmiali się ze mnie. Ale przeżyłem...

10.Poświęcona, 2 odpowiedzi click to expand contents

10.Poświęcona: Piotrze, jesteś niemal martwy! Wiesz, co ta twoja wizja znaczyła?

10.Poświęcona: Kajaj się.

11.Piotr Stamatin: Nie wiem... Jestem jak Andrzej... Spróbuj z moim bratem... Bracie, gdzie jesteś? Nikomu nie wierzę, tylko tobie... Dookoła tylko zjawy, półprzezroczysta zieleń... mary, chimery, rozdwojona Narzucona... On jest jedynym prawdziwym, jest moim oparciem i wsparciem... click to expand contents

11.Piotr Stamatin: Nie wiem... Jestem jak Andrzej... Spróbuj z moim bratem... Bracie, gdzie jesteś? Nikomu nie wierzę, tylko tobie... Dookoła tylko zjawy, półprzezroczysta zieleń... mary, chimery, rozdwojona Narzucona... On jest jedynym prawdziwym, jest moim oparciem i wsparciem...

12.Poświęcona: Przyniosę ci słowo Andrzeja. click to expand contents

12.Poświęcona: Dlaczego rozdwojona? click to expand contents

12.Poświęcona: Dlaczego rozdwojona?

13.Piotr Stamatin: Spójrz, są was dwie... Ach, chimery, chimery, potwory... Jedna wisi na haku wbitym w sufit zamiast lampy, jej zielone wargi uśmiechają się, szepcą coś... Druga śmieje się ze mnie, zwinęła się w przeciwległym kącie... rozpływa się w wodnej rzęsie... click to expand contents

13.Piotr Stamatin: Spójrz, są was dwie... Ach, chimery, chimery, potwory... Jedna wisi na haku wbitym w sufit zamiast lampy, jej zielone wargi uśmiechają się, szepcą coś... Druga śmieje się ze mnie, zwinęła się w przeciwległym kącie... rozpływa się w wodnej rzęsie...

14.Poświęcona: Poczekaj! Przywrócę cię do życia... click to expand contents

2.Poświęcona: Chętnie! click to expand contents

2.Poświęcona: Rozmawiałam z twoim bratem. click to expand contents

2.Poświęcona: Rozmawiałam z twoim bratem.

3.Piotr Stamatin: O czym? click to expand contents

3.Piotr Stamatin: O czym?

4.Poświęcona: Nie pamiętasz? O twojej zgodzie o nawróceniu się na wiarę Pokory. click to expand contents

4.Poświęcona: Nie pamiętasz? O twojej zgodzie o nawróceniu się na wiarę Pokory.

5.Piotr Stamatin: O mojej wierze? … O zgodzie? A zgadzałem się? Ciekawe... I co powiedział mój brat? click to expand contents

5.Piotr Stamatin: O mojej wierze? … O zgodzie? A zgadzałem się? Ciekawe... I co powiedział mój brat?

6.Poświęcona: Jeśli wierzyć temu, co mówi Katarzyna, to wy jesteście wszystkiemu winni! Wasza pycha jest wszystkiemu winna. click to expand contents

6.Poświęcona: Jeśli wierzyć temu, co mówi Katarzyna, to wy jesteście wszystkiemu winni! Wasza pycha jest wszystkiemu winna.

7.Piotr Stamatin: To może być prawda... click to expand contents

7.Piotr Stamatin: To może być prawda...

8.Poświęcona: Przyznaj się. click to expand contents

8.Poświęcona: Przyznaj się.

9.Piotr Stamatin: W takim razie... Lepiej mi umrzeć. Kiedy wreszcie dojdę do takiego wniosku, będąc pijany... Albo, Boże broń, wytrzeźwieję i uświadomię sobie wszystko z przerażającą jasnością, wtedy tak postąpię. click to expand contents

6.Poświęcona: Powiedział, że się nie zgodzisz. click to expand contents

6.Poświęcona: Powiedział, że się nie zgodzisz.

7.Piotr Stamatin: … Jesteś uczciwą dziewczynką! Weź twirynę i moje błogosławieństwo, czym chata bogata, jak to mówią.. A ty nie żałuj nas z bratem... Widzisz, wiem, że nie będziemy już długo stąpać po tej gniewnej ziemi... Wkrótce w niej utoniemy... Jak w bagnie... click to expand contents

7.Piotr Stamatin: … Jesteś uczciwą dziewczynką! Weź twirynę i moje błogosławieństwo, czym chata bogata, jak to mówią.. A ty nie żałuj nas z bratem... Widzisz, wiem, że nie będziemy już długo stąpać po tej gniewnej ziemi... Wkrótce w niej utoniemy... Jak w bagnie...

8.Poświęcona: Powiem Katarzynie o tobie... click to expand contents

8.Poświęcona: Gdybyś był żywy, nawróciłbyś się. Ale ty już jesteś martwy. click to expand contents

8.Poświęcona: Gdybyś był żywy, nawróciłbyś się. Ale ty już jesteś martwy.

9.Piotr Stamatin: … Czyżby? Dlaczego? Według mnie ja wciąż jestem żywy... click to expand contents

9.Piotr Stamatin: … Czyżby? Dlaczego? Według mnie ja wciąż jestem żywy...

10.Poświęcona, 2 odpowiedzi click to expand contents

10.Poświęcona: My z siostrą także jesteśmy bliźniaczkami. Ale jedna z nas jest po tej stronie Bytu, a druga po tamtej. Jesteśmy niepodzielne, ale nigdy nie chwycę jej za rękę. Nawróć się, Piotrze.

10.Poświęcona: To ma być życie? Ty sam szukasz śmierci!

11.Piotr Stamatin: Po co? Śmierć... Rozpaczliwie boję się śmierci. Prawdziwej śmierci... Przecież to są teraz tylko gry. To wszystko nie jest prawdziwe, prawda? click to expand contents

11.Piotr Stamatin: Po co? Śmierć... Rozpaczliwie boję się śmierci. Prawdziwej śmierci... Przecież to są teraz tylko gry. To wszystko nie jest prawdziwe, prawda?

12.Poświęcona: Śmierć nie jest straszna... Zwłaszcza dla ciebie... Straszny jest niebyt i zapomnienie... Nawróć się. click to expand contents

12.Poświęcona: Śmierć nie jest straszna... Zwłaszcza dla ciebie... Straszny jest niebyt i zapomnienie... Nawróć się.

13.Piotr Stamatin: Mówisz zbyt prosto i zbyt szybko... Ale straszysz mnie... Nie, lepsza jest bolesna śmierć... Lepsza jest donośna śmierć w męczeńskim ogniu, w ogniu... Ale niebytu i zapomnienia nie zniosę... Nie zniosę tego. click to expand contents

13.Piotr Stamatin: Mówisz zbyt prosto i zbyt szybko... Ale straszysz mnie... Nie, lepsza jest bolesna śmierć... Lepsza jest donośna śmierć w męczeńskim ogniu, w ogniu... Ale niebytu i zapomnienia nie zniosę... Nie zniosę tego.

14.Poświęcona, 2 odpowiedzi click to expand contents

14.Poświęcona: Nawróć się. Patrz, obracam się i odchodzę. Jestem twoim aniołem śmierci. Wybieraj, póki jeszcze masz czas. Wezwałeś mnie, więc przyszłam pocieszyć cię.

14.Poświęcona: Przyszłam po ciebie. Ale nie będziesz słuchał... Żegnaj.

15.Piotr Stamatin: Poczekaj... Idę. click to expand contents

12.Poświęcona: Tak. Ale tylko do czasu. Opamiętaj się, Piotrze. Zawróć. click to expand contents

2.Poświęcona: Nie, nie wolno mi. click to expand contents

1.Piotr Stamatin: Doktor wszystko ci opowie... Ja nie mogę teraz mówić... click to expand contents

1.Piotr Stamatin: Doktor wszystko ci opowie... Ja nie mogę teraz mówić...

2.Poświęcona: Co to? Twój Wielościan? click to expand contents

2.Poświęcona: Co to? Twój Wielościan?

3.Piotr Stamatin: Po co ci to tłumaczyć? Co ty wiesz o cudach? Mówisz, że ciągle je czynisz, że ty sama, w przeciwieństwie do innych, jesteś mocą zdolną urzeczywistnić cud każdego dnia! Zbyt rzadko przytrafia nam się możliwość zrobienia niemożliwego. click to expand contents

3.Piotr Stamatin: Po co ci to tłumaczyć? Co ty wiesz o cudach? Mówisz, że ciągle je czynisz, że ty sama, w przeciwieństwie do innych, jesteś mocą zdolną urzeczywistnić cud każdego dnia! Zbyt rzadko przytrafia nam się możliwość zrobienia niemożliwego.

4.Poświęcona: Chcę uratować twoją Wieżę... click to expand contents

4.Poświęcona: Chcę uratować twoją Wieżę...

5.Piotr Stamatin: Uratuj. Wszystko w twoich rękach. click to expand contents

5.Piotr Stamatin: Uratuj. Wszystko w twoich rękach.

6.Poświęcona: Dlatego chcę zadać ci pytanie... click to expand contents

6.Poświęcona: Dlatego chcę zadać ci pytanie...

7.Piotr Stamatin: Chciałbym powiedzieć ci, że umieściłem tam swoje fantazje, swoje marzenia, ale to byłoby nieprawdą. Zamieszkało tam dzieciątko, drobne, żałosne, złe, chcące stać się podobnym do dorosłych... Ale ono tworzy fantazje lepiej niż ja, dlatego się nie sprzeciwiam... Może kiedyś zamieszka tam czyjeś marzenie... click to expand contents

7.Piotr Stamatin: Chciałbym powiedzieć ci, że umieściłem tam swoje fantazje, swoje marzenia, ale to byłoby nieprawdą. Zamieszkało tam dzieciątko, drobne, żałosne, złe, chcące stać się podobnym do dorosłych... Ale ono tworzy fantazje lepiej niż ja, dlatego się nie sprzeciwiam... Może kiedyś zamieszka tam czyjeś marzenie...

8.Poświęcona: Co jest złego w dziecięcych marzeniach? click to expand contents

8.Poświęcona: Co jest złego w dziecięcych marzeniach?

9.Piotr Stamatin: Wyjrzyj za okno. Oto co w nich złego... Każde dziecko może przejść na drugą stronę rzeczywistości, ale nie każde jest zdolne wynieść stamtąd coś pięknego, dobrego i... magicznego. Nie, ta Wieża nie jest dla dzieci... Ona jest dla zakochanych, marzycieli, poetów... click to expand contents

9.Piotr Stamatin: Wyjrzyj za okno. Oto co w nich złego... Każde dziecko może przejść na drugą stronę rzeczywistości, ale nie każde jest zdolne wynieść stamtąd coś pięknego, dobrego i... magicznego. Nie, ta Wieża nie jest dla dzieci... Ona jest dla zakochanych, marzycieli, poetów...

10.Poświęcona, 2 odpowiedzi click to expand contents

4.Poświęcona: Byłam w środku. Co to takiego? Kogo tam umieściłeś? click to expand contents

4.Poświęcona: Byłam w środku. Co to takiego? Kogo tam umieściłeś?

5.Piotr Stamatin: Chciałbym powiedzieć ci, że umieściłem tam swoje fantazje, swoje marzenia, ale to byłoby nieprawdą. Zamieszkało tam dzieciątko, drobne, żałosne, złe, chcące stać się podobnym do dorosłych... Ale ono tworzy fantazje lepiej niż ja, dlatego się nie sprzeciwiam... Może kiedyś zamieszka tam czyjeś marzenie... click to expand contents

5.Piotr Stamatin: Chciałbym powiedzieć ci, że umieściłem tam swoje fantazje, swoje marzenia, ale to byłoby nieprawdą. Zamieszkało tam dzieciątko, drobne, żałosne, złe, chcące stać się podobnym do dorosłych... Ale ono tworzy fantazje lepiej niż ja, dlatego się nie sprzeciwiam... Może kiedyś zamieszka tam czyjeś marzenie...

6.Poświęcona: Co jest złego w dziecięcych marzeniach? click to expand contents

6.Poświęcona: Co jest złego w dziecięcych marzeniach?

7.Piotr Stamatin: Wyjrzyj za okno. Oto co w nich złego... Każde dziecko może przejść na drugą stronę rzeczywistości, ale nie każde jest zdolne wynieść stamtąd coś pięknego, dobrego i... magicznego. Nie, ta Wieża nie jest dla dzieci... Ona jest dla zakochanych, marzycieli, poetów... click to expand contents

7.Piotr Stamatin: Wyjrzyj za okno. Oto co w nich złego... Każde dziecko może przejść na drugą stronę rzeczywistości, ale nie każde jest zdolne wynieść stamtąd coś pięknego, dobrego i... magicznego. Nie, ta Wieża nie jest dla dzieci... Ona jest dla zakochanych, marzycieli, poetów...

8.Poświęcona, 2 odpowiedzi click to expand contents

2.Poświęcona: Widzę, że mi nie ufasz... click to expand contents

2.Poświęcona: Już z nim rozmawiałam! Teraz chcę posłuchać ciebie... click to expand contents

1.Piotr Stamatin: Gdyby nie ty, nie byłoby dla mnie przyszłości. Beze mnie sprawa, której służę nie odniosłaby sukcesu. Dziękuję. click to expand contents

1.Piotr Stamatin: Gdyby nie ty, nie byłoby dla mnie przyszłości. Beze mnie sprawa, której służę nie odniosłaby sukcesu. Dziękuję.

2.Poświęcona: Więc jaka to przyszłość jest ci przeznaczona? click to expand contents

2.Poświęcona: Więc jaka to przyszłość jest ci przeznaczona?

3.Piotr Stamatin: Miasto zostanie zbudowane od nowa. Przeniesiemy je na drugą stronę rzeki. Tam ziemia jest czysta. Tam nikt nam nie przeszkodzi. Wielościan zostanie fundamentem nowego miasta, podobnie jak kiedyś fundamentem miasta była Rzeźnia. I nastanie nowa epoka. click to expand contents

3.Piotr Stamatin: Miasto zostanie zbudowane od nowa. Przeniesiemy je na drugą stronę rzeki. Tam ziemia jest czysta. Tam nikt nam nie przeszkodzi. Wielościan zostanie fundamentem nowego miasta, podobnie jak kiedyś fundamentem miasta była Rzeźnia. I nastanie nowa epoka.

4.Poświęcona, 2 odpowiedzi click to expand contents

4.Poświęcona: Obawiam się, że to się nigdy nie stanie.

4.Poświęcona: Mam nadzieję, że wam się uda.

5.Piotr Stamatin: Teraz nas jest zbyt mało. Sam nic nie zdziałam... Każdy człowiek się liczy. Nie wiesz, ilu z nas przeżyło? click to expand contents

2.Poświęcona: Jesteś niczym. Tylko jeszcze o tym nie wiesz. click to expand contents

2.Poświęcona: Żyj. Rób, co należy. click to expand contents

1.Piotr Stamatin: Przeszkadzasz mi. Chcę zostać sam. click to expand contents

loading